6 mei 20225 minuten om te lezen

Trekvogelpad etappe 8 t/m 11: eindelijk de bossen in

Weidse vlaktes of kronkelende bospaadjes? Als ik móet kiezen, ga ik voor het bos. Natuurlijk heeft elk landschap zijn eigen charme en ik geniet ook van de Noord-Hollandse polders. Maar ik ben pas echt in mijn element in de bossen en hei van ’t Gooi en de Utrechtse Heuvelrug. Etappes 8 t/m 11 van het Trekvogelpad leiden me er dwars doorheen.

Ik wandel het 414 kilometer lange Trekvogelpad van 22 etappes in één keer achter elkaar door. Deze lange-afstandswandeling start in Bergen aan Zee en eindigt in Enschede. De route loopt dwars door de vele vogelgebieden die Nederland rijk is. Vind je het leuk om dit te volgen? Meld je dan aan voor mijn wekelijkse (realtime) blog.

Etappe 8: van Naarden naar Hilversum

Na 7 wandeldagen verandert het landschap bij Bussum. De hoger gelegen zand- en heidegronden van ’t Gooi vormen een groot contrast met de eindeloze weides van Noord Holland. Etappe 8 van het Trekvogelpad wandel ik samen met een oud-collega en via het bos van Spanderswoud komen we uit op de Bussumerheide. Al kletsend wandelen we kilometers lang over de vlakte.

Aan de uitgestrekte hei komt abrupt een eind als we ineens voor een La Place restaurant staan, bij de drukke Hilversumseweg. Een beetje raar wel, maar wij vinden het prima. Onze benen en maag zijn toe aan rust en vulling, dus een tafeltje op het terras is snel gevonden. Het rabarbertaartje is goddelijk en de koffie lekker warm. We hebben het verdiend. Ik neem afscheid van mijn oud-collega en het laatste deel van de route leidt me opnieuw over de hei richting Hilversum, waar deze etappe eindigt. Meer lezen over Trekvogelpad Etappe 8? Kijk dan hier.

Etappe 9: van Hilversum naar Pijnenburg

Gezelschap is heerlijk, maar ik wil ook graag een dag alléén in de natuur te zijn. Vanuit Hilversum mag ik meteen de bossen in. Een frisse lentedag met vrolijk fluitende vogels en helder groene blaadjes aan de bomen. Alle ingrediënten voor een 'hoofd-leegmaak-dag' zijn aanwezig. Toch vind ik het (nog steeds) een beetje spannend en doemen mijn angstduiveltjes op. Ik loop hier in mijn eentje in een bos dat ik niet ken. Wat als? Enge mannen, loslopende honden, boomstronken waar ik over kan struikelen? Ik haal me gevaren in mijn hoofd die er waarschijnlijk niet zijn en het lukt me niet om vrij van geest te wandelen. Dat is jammer, want de omgeving is prachtig.

"Mijn gedachten dwalen eindelijk af"

Na een kilometer of vier, kom ik aan bij landgoed Groeneveld. Ik geniet van het 18e eeuwse romantische kasteel en struin verder door de parkachtige omgeving. Daarna beland ik in het doolhof van Boswachterij Lage Vuursche. Rechte lanen, kromme weggetjes en grindpaden waar ook fietsers overheen rijden. Ik geniet steeds meer van mijn wandeling. Het helpt dat ik door de app van wandelnet weet waar ik ben en mijn gedachten dwalen eindelijk af.

Het is een lange dag en op het eind van de route strijk ik neer op het terras van een sjiek restaurant. "Als u niet gereserveerd heeft, kunt u hier niets drinken" legt de serveerster me uit. De tafeltjes om me heen zijn leeg, maar de vrouw is niet te vermurwen. Dus pak ik mijn rugzak weer op en wandel verder tot aan mijn overnachtingsadres in Soest. Na ruim 22 kilometer in de benen vind ik het genoeg. Down and out, ik denk nergens meer aan en morgen weer een nieuwe dag.

Meer tips en weetjes over Trekvogelpad Etappe 9? Klik dan hier.

Etappe 10: van Soest naar Austerlitz

Ik vertrek vanaf NS station Soest Zuid voor etappe 10. Met twee hardloop-vriendinnen en prachtig wandelweer, kan de dag niet stuk. Langs de rand van de Soesterduinen lopen we over een fietspad. Het valt me op dat we tot vliegbasis Soesterberg veel over asfaltwegen wandelen. Hoewel dat lekker doorloopt, vind ik het ook een beetje jammer en wandel ik liever over onverharde paden.

"We kunnen de stormbaan niet weerstaan"

Op de vliegbasis is het druk. Het is meivakantie en het nationaal militair museum is een populair uitstapje voor veel ouders en hun kids. Wij voelen ons ook jong en kunnen de stormbaan niet weerstaan.

Het tweede deel van de etappe is voet-vriendelijker: we struinen door Landgoed den Treek langs brede beukenlanen en zanderige bospaden. Voordat we het weten komen we aan bij het 'hoogtepunt' en tevens eindpunt van de route: de Pyramide van Austerlitz.

Mijn rugzak gaat af voor de beklimming van dit 33 meter hoge monument uit 1804. De 81 treden omhoog bieden een prachtig panorama op de wijde omgeving. De Pyramide van Austerlitz kent een mooi verhaal dat gaat over Napoleon Bonaparte, generaal Marmont en veranderende plannen. Meer lezen hierover? Check dan mijn blog over Trekvogelpad Etappe 10.

Etappe 11: van Austerlitz naar Doorn

Ik ben op de helft van mijn Trekvogelpad-avontuur. Hoewel ik elke avond uitrust en slaap als een os, hebben de lange afstanden impact op mijn benen, vooral op mijn enkels. De tape eromheen helpt, maar begint ook te kriebelen. Als ik het er af haal, neem ik een stukje huid mee. Niet fijn en ik heb er meer last van dan van mijn zwakke enkels. Maar het is niet anders en ook vandaag wacht er een wandeldag.

Ik loop deze dag weer alleen en vanuit Austerlitz struin ik door de bossen van het eeuwenoude familielandgoed Den Treek. Het bos bestaat vooral uit grove dennen, Amerikaanse eiken en lariksen. De bomen worden elke dag groener en de lente is mooier dan ooit. Ik verlaag mijn tempo, adem de frisse lucht in en geniet van de rust. Vlakbij Maarn bereik ik de 'Koeheuvels'. Het gebied is in onderhoud en de mulle witte paden leiden me door een bescheiden zandverstuivingslandschap.

Eenmaal in de bebouwde kom van Maarn, spot ik een bakkerij waar een rood aardbeiengebakje me aanstaart. Die is voor mij. Samen met een cappuccino vormt het een perfect duo en een verdiende lunch. Na een lange pauze, lik ik de slagroom van mijn neus en ga weer verder.

"Je kunt mij, óf de wit-rode bordjes volgen"

Ik vervolg mijn route en in de buitenwijken van Maarn staan twee dames vertwijfeld te kijken. Met hun dagrugzakjes op de rug, willen ze weten wat de mooiste route is naar Doorn. "Je kunt mij óf de wit-rode bordjes volgen" zeg ik lachend, "dan kom je vanzelf in Doorn". Wandeldames Sjakkelien en Evelien lopen gezellig met me mee en er ontvouwen zich mooie gesprekken. Bij Chalet Helenaheuvel dat midden in de Kaapse bossen ligt, drinken we samen een kop thee en genieten we van het geweldige uitzicht vanaf het heerlijk grote terras. In Doorn neem ik afscheid van mijn onverwachte wandelmaatjes. Ik loop de laatste kilometer van deze prachtige etappe en sluit de dag weer af.

Meer lezen over Trekvogelpad Etappe 11? Klik dan hier.